Thrasybúlus een Atheensch veldheer en een zoon van Lycus, was een dapper en ondernemend aanhanger der democratie, bevond zich in 411 vóór Chr. als een der krijgsoversten (stratégen) aan het hoofd der Atheensche vloot bij Samos, dreef de terugroeping door van Alcibíades, om de oligarchische heerschappij der Vierhonderd te vernietigen, en streed in den Peloponnésischen Oorlog eerst onder Alcibíades in den Hellespont en in 406 als triërarch bij de Arginusen. Nadat door het gezag van Sparta Athene zich gebogen had onder de heerschappij der Dertig Tyrannen, werd Thrasybúlus naar Theben verbannen, maar deed in 403 vandaar met 70 aanhangers een inval in Attica, veroverde het kasteel Phijle, maakte zich meester van den Piraeus en verjoeg de Dertig Tyrannen. Hij herstelde daarop de wetten van Solon en verleende eene algemeene amnestie, terwijl hij de verregaande uitspattingen van hartstogtelijke democraten wist te beteugelen.
Hij vergenoegde zich met de onderscheiding, dat hem als loon voor zijne verdiensten een olijfkrans zou worden aangeboden. Als veldheer voerde hij in 394 bevel over de Atheensche troepen in Boötië en vóór Corinthe, handhaafde den invloed van Athene te Byzantium en op de eilanden, vooral door de verovering van Lesbos en de verdediging van Rhodus, doch werd in 390, in Pamphijlië bij de stad Aspendus aan land gestapt, bij een uitval der burgers dier stad in zijne veldheerstent gedood. Hierdoor ontsnapte hij aan eene tegen hem ingeleverde aanklagt wegens verduistering van gelden en wegens plundering.
