Jacques Auguste de Thou, in het Latijn Thuanus, een verdienstelijk Fransch geschiedschrijver en staatsman, geboren te Parijs den 8sten October 1553, studeerde te Orleans en Valence in de regten, werd door Hendrïk III met onderscheidene gewigtige zendingen belast, onder anderen in 1576 met de onderhandelingen met de Protestantsche bevelhebbers in Guienne, en tevens benoemd tot geestelijk raadsheer bij het Parlement te Parijs. Na den dood van zijne beide broeders zag hij af van het voornemen, den geestelijken stand te omhelzen, werd in 1584 request-meester, volgde in 1586 Hendrïk III naar Chartres, spoorde hem in 1588 aan tot een verbond met Hendrik van Navarre en reisde naar Duitschland en Italië, om geld te bekomen tot het voortzetten van den strijd tegen de Ligue. Na het vermoorden van Hendrik III kwam hij in dienst van Hendrïk IV. In 1594 werd hij vice-president van het Parlement en grootmeester der Koninklijke boekerij.
Als een verdraagzaam en vrijzinnig R. Katholiek bevorderde hij de uitvaardiging van het Edict van Nantes. Na het vermoorden van Hendrïk IV (1610) benoemde de regentes Maria dei Medici hem tot één der drie algemeene directeuren van Financiën, doch hij keerde weldra tot het ambteloos leven terug, en overleed den 7den Mei 1617. Zijn voornaamste geschrift is: de „Historia sui temporis”, waarmede hij in 1591 een aanvang maakte, beginnend met den dood van Frans I. De 18 eerste boeken werden in 1604 in het licht gegeven. In 1606 verscheen eene nieuwe uitgave, loopende tot het 49ste boek, en in 1614 eene derde, zich uitstrekkend tot en met het 80ste boek (1584). Het werk zou volgens het plan van den schrijver 138 boeken omvatten en voortschrijden tot aan den dood van Hendrïk IV, doch bij het gereed maken der volgende uitgave werd hij door den dood verrast, zoodat zij bezorgd werd door zijn bloedverwant Dupuy en zijn vriend Rigault en eerst in 1620 in het licht verscheen.
Het geheele werk is in 1733 te Londen in 7 deelen uitgegeven, waarnaar in het volgende jaar eene Fransche vertaling in 16 deelen werd ter perse gelegd. Het oorspronkelijk werk, in een uitmuntenden Latijnschen stijl opgesteld, is voor de geschiedenis van dien tijd hoogst belangrijk. Ter zijner regtvaardiging schreef hij voorts: „Thuani commentarius de vita sua libri IV (1620)”, en hij liet een bundel sierlijke Latijnsche gedichten na onder den titel: „Posteritati; poematum opus etc. (Amsterdam, 1678)”. — Zijn zoon François Auguste de Thou, desgelijks een Fransch staatsman en geboren te Parijs in 1607, was in talenten en bekwaamheid, alsmede in degelijkheid van karakter het evenbeeld zijns vaders. Hij was Parlementsraad, rekwestmeester, grootmeester der Koninklijke boekerij en later staatsraad, maar werd, als betrokken in de zamenzwering van Cinq-Mars, den 12den September 1642 te Lyon onthoofd.
