Tardieu (Ambroise), een verdienstelijk Fransch natuurkundige, geboren te Parijs den 10den Maart 1818, verkreeg in 1844 den doctorsrang, was weldra eerste geneesheer in het hospitaal-Lariboisiere en bepaalde zich vervolgens bij de geregtelijke geneeskunde. In 1861 opende hij zijne lessen aan de geneeskundige faculteit te Parijs, was tijdens het tweede Keizerrijk consultérend arts van Napoleon III, werd lid van de Académie de Médecine en ontving in 1876 het kommandeurskruis van het Legioen van Eer. In de belangrijkste processen was hij als deskundige werkzaam, bijv. in dat van den hertog de Praslin, bij het onderzoek der slagtoffere van den Orsini-aanslag, in dat van La Pommerais, in dat van Troppmann, in dat van Victor Novr enz.
Het aantal zijner geregtelijk-geneeskundige onderzoekingen was in 1876 geklommen tot 5239. Daarenboven schreef hij: „Manuel de pathologie (8148)”, — Etude médico-légale et clinique sur l’empoissonnement (1866)”, — „Etude médico-légale sur les attentats aux moeurs (1858; 6de druk, 1872)”, enz. Hij overleed te Parijs den llden Januarij 1879.
