Jan Pieter, graaf van Suchtelen, de telg van een aanzienlijk Nederlandsch geslacht en geboren te Grave in Noord-Brabant den 2den Augustus 1751, genoot eene zorgvuldige opvoeding, zag zich geplaatst als officier bij de genie en werd in 1783 luitenant-kolonel. In dat jaar ging hij over in Russische dienst, werd er in 1786 kolonel, voerde er bij dat wapen vele verbeteringen in en zag zich reeds in 1789 bevorderd tot generaal-majoor.
In 1789 en 1790 streed hij in Finland, waar hij door een Zweedschen kogel werd gewond, behoorde de volgende drie jaren tot het leger aan de Dwina en werd in 1793 belast met de herstelling der vestingen in Polen. Ook ontwierp hij het Catharina-kanaal, waardoor de Witte Zee met de Caspische Zee verbonden werd en had het opzigt over den aanleg daarvan. In 1797 werd hij luitenant-generaal en in 1799 generaal en-chef. Hij nam deel aan den merkwaardigen oorlog van 1805, zag zich daarna belast met eene zending naar Pruissen en was in 1808 en 1809 kwartiermeester-generaal bij het Russische leger in Zweedsch Finland. Hier bestuurde bij het beleg van Sweaborg, dat hij door eene krijgslist bemagtigde. Van 1809 tot 1811 was hij ambassadeur in Zweden en vervolgens in Frankrijk, en gedurende den oorlog van 1813 bevond hij zich in het gevolg van den Kroonprins van Zweden en woonde de veldslagen van Leipzig en Dennewitz bij. Na het sluiten van den vrede werd hij weder gezant bij het Zweedsche Hof, en overleed in die betrekking op den 10den Januarij 1836.
Zijne verdiensten zag hij beloond met ridderorden en eereteekenen, en keizer Alexander verhief hem in 1812 tot baron en eenige jaren later tot graaf. Hij was zeer bedreven in de penningkunde, alsmede in de geschiedenis der letteren en hield briefwisseling met de voornaamste bibliographen van Europa. Zijn merkwaardig muntkabinet gaf hij ten geschenke aan de Académie van Wetenschappen te Petersburg. Hij bezat een uitgezocht kabinet van schilderijen, en zijne uitgebreide boekerij bevatte vele prachtwerken, zeldzaamheden en handschriften.
