Stratingh

betekenis & definitie

Stratingh (Sebaldus), een verdienstelijk Nederlandsch natuurkundige, geboren te Adorp omstreeks het jaar 1780, bezocht de Latijnsche school te Groningen, studeerde en promoveerde aldaar in de geneeskunde en werd wegens zijne scheikundige bekwaamheid benoemd tot essayeur bij het bureau van waarborg, welke betrekking hij tot 1829 op eene loffelijke wijze bekleedde. Nadat hij voorts eershalve den rang had verkregen van doctor in de wis- en natuurkunde, aanvaardde hij den 14denJanuarij 1824 het ambt van hoogleeraar in de scheikunde aan de academie te Groningen en was er in 1831—1832 rector magnificus. Hij leverde eene menigte wetenschappelijke opstellen in tijdschriften, werd lid van ongeveer 20 geleerde genootschappen en ridder der Orde van den Nederlandschen Leeuw, en overleed den 15den Februarij 1841. Van zijne talrijke geschriften vermelden wij: „Scheikundige verhandeling over eenige verbindingen van den phosphorus (1809)”, — „Alexander te Groningen (1819)”, — „Scheikundig handboek voor essayeurs, goud- en zilversmeden (1821)”, — „Scheikundige verhandeling over de cinchonine en quinine (1823)”, — „Scheikundige verhandeling over de morphine en andere hoofdbestanddeelen der opiums (1823)”, — „Beknopt overzicht over de leer der stoechiometrie (1827)”, — en „De chlorineverbindingen beschouwd in hare scheikundige, fabriekmatige, genees- en huishoudkundige betrekkingen”.