Stoppelaar (De). Onder dezen naam vermelden wij:
Gerhardes Nicolaas de Stoppelaar, een Nederlandsch geschiedkundige. Hij werd geboren te Middelburg den 27sten Februarij 1826, promoveerde te Leiden in de regten in 1848, werd in 1856 secretaris in zijne geboortestad, auditeur-militair, voorzitter van onderscheidene vereenigingen, en schreef: „Eene bladzijde uit Middelburgs geschiedenis in 1501”, — „Graaf Philips de Schoone in het schuttershof van den Edelen Sebastiaan te Middelburg (1867)”, — „De Vlissingsche poort 1639—1866 (1868)”, — „Catalogus der oud- en zeldzaamheden, schilderijen, teekeningen en portretten, aanwezig in de oudheidskamer ten raadhuize van Middelburg (1870)”, — en „Handelingen van het XIIde Nederlandsche taal- en letterkundig congrès (1873)”. Z(jne belangrijke bouwstoffen voor eene „Geschiedenis van Middelburg” werden in 1868 door de vlammen vernield.
Johannes Hermanns de Stoppelaar, een broeder van den voorgaande en desgelijks een verdienstelijk beoefenaar der geschiedenis. Hij werd geboren te Middelburg den 29«t0“ November 1826, studeerde in de regten te Leiden, promoveerde in 1851 en werd in zijne geboortestad voorzitter der arrondissementsregtbank en gemeente-archivaris. In 1874 vertrok hij in regterlijke betrekking naar Egypte en woont aldaar te Caïro. Hij schreef: „Geschiedkundige aanteekeningen omtrent Frederik Hendrik enz. (1850)”, — „Jacob Cats te Middelburg enz. (1860)”, — „Willem III in Zeeland (1863)”, — „Het papier in de Nederlanden enz. (1869)”, — en „Inventaris van het oud-archief der stad Middelburg (1873— 1875)”. Ook leverde hij bijdragen in het jaarboekje: „Zeeland” en in onderscheidene tijdschriften.
Storax. Onder dezen naam vermelden wij een tweetal plantengeslachten. Het geslacht Liquidambar L. omvat slanke, balsembevattende boomen met mannelijke en vrouwelijke katjes. De Amerikaansche storaxboom (L. styraciflua L.) bereikt eene hoogte van 12 Ned. el, heeft eene grijze, gescheurde schors, eene pyramidale kroon, gesteelde, handvormige bladeren en vertakte mannelijke bloemkatjes. Uit de scheuren van zijn stam en vooral uit insnijdingen komt de balsem te voorschijn, bekend onder den naam van ambra liquida. Hij groeit in de zuidelijke Staten van Noord-Amerika en in een gedeelte van Mexico, en wfl geven hierbij in fig. 1 eene afbeelding in a van een bloemtak, in l van een vruchtdragenden tak, beide op 1/3de der natuurlijke grootte, in c van eene doorgesneden vrucht op drievoudige grootte en in d van een helmknop op 6-voudige grootte. — Het geslacht Styrax heeft een kruik-klokvormigen, afgestompten of 5-tandigen kelk. De bloem is klokvormig, 5-deelig, vaak echter 4-, 6- of 7-deelig en langer dan de kelk.
Er zijn 10 meeldraden, wier helmdraden aan de basis ringvormig zamengegroeid, wier helmknoppen 2-hokkig zijn. Het vruchtbeginsel is eivormig en 3-hokkig, de stamper draadvormig, de stempel 3-lobbig. De gewone storaxboom (St. officinalis L.) is gewoonlijk een heester van middelmatige grootte, maar wordt ook wel een boom ter hoogte van 8 Ned. el. De bladeren zijn gesteeld, gaaf en aan de onderzijde glanzig, de bloemtrossen eindstandig, de kelken groen en de bloemkroonen wit. Deze plant groeit vooral aan de Middellandsche Zee, bijv. op Cyprus, Creta en in Griekenland. Wij geven daarvan eene afbeelding in fig. 2, namelijk in a van een bloedenden tak op 1/3de der natuurlijke grootte, in b van een meeldraad op 5-voudige grootte, in c van een vruchtbeginsel met geopenden kelk op de dubbele grootte, in d van eene opengaande vrucht in natuurlijke grootte, in e van een zaad, overlangs doorgesneden op de dubbele grootte, in f van eene kiem op 5-voudige grootte, in g van een doorgesneden vruchtbeginsel en in h van eene geopende bloemkroon, beide op het dubbel der natuurlijke grootte.
