Middelburg, de hoofstad der Nederlandsche provincie Zeeland, ligt in het midden van het eiland Walcheren. Deze stad is de zetel van een provinciaal geregtshof, van eene arrondissementsregtbank en van een kantongeregt, — voorts van een gymnasium en van eene hoogere burgerschool met vijfjarigen cursus. Zÿ dreef vroeger een aanzienlijken handel op Oost- en West-Indië en op den Levant, doch het verkeer met overzeesche gewesten is thans van weinig beteekenis, ofschoon nu weder in ’t opkomen door eene betere verbinding met zee. De net gebouwde stad heeft echter fraaije pleinen en vele prachtige woonhuizen.
Van de openbare gebouwen vermelden wij: het sierlijk stadhuis, in spitsboogstijl opgetrokken, van een toren voorzien, met eene verzameling van oudheden en met de beelden van 25 graven en gravinnen van Holland en Zeeland in den gevel, — de abdij, te voren een klooster, thans de woning van den commissaris des Konings, met een rijk provinciaal archief en eene provinciale bibliotheek, terwijl in de vergaderzaal der Provinciale Staten de wanden bekleed zjjn met vermaarde tapijten, vervaardigd door Jan de Maecht (1591—1699), heldendaden ter zee van de Zeeuwen voorstellen, — de abdij-toren, gewoonljjk „lange Jan” genoemd, — het muséum van het Zeeuwsch Genootschap met merkwaardige oudheden, — de Nieuwe Kerk met het marmeren praalgraf van 2 Evertsen, en onderscheidene andere kerken. Er wordt veel handel gedreven in graan, koolzaad, meekrap en aardappels. Ook heeft men ei onderscheidene fabrieken en 16000 inwoners. Middelburg heeft thans een nieuw kanaal, dat de Schelde bij Veere met Vlissingen vereenigt, — voorts een droog dok voor zeeschepen en een spoorweg, die de stad over Roozendaal met Duitschland verbindt.
