Sonet of klinkdicht is de naam van een klein gedicht van bepaalden vorm.
Het bestaat uit 14 jambische regels, van welke de eerste 8 en de laatste zes met elkander rijmen, en wel zóó, dat de eerste 8, in 2 coupletten, elk van 4 regels verdeeld, slechts 2 verschillende eindrijmen hebben, zoodat de regels 1, 4, 5, 8 en 2, 3, 6, 7 met elkander rijmen, terwijl de laatste 6, in coupletten van 3 regels gesplitst, 2 of 3 eindrijmen kunnen hebben. Daarenboven moeten de gedachten, in het sonet opgenomen, bij den aanvang van elk nieuw couplet eene nieuwe wending erlangen. Deze dichtsoort, in Provence ontstaan, kreeg in het midden van de 13de eeuw het burgerregt in de Italiaansche poëzij; zij ontving haar regelmatigen vorm van Fra Guittone van Arezzo en hare hoogste volkomenheid van Dante en Petrarca. Ook werd zij met goed gevolg beoefend door Camoëns, — voorts in Engeland door Shakspere en in ons Vaderland door Hooft, — wijders in lateren tijd vooral in Duitschland door Schlegel, Göthe, Rückert, Platen, Chamisso, Geibel enz. Men geeft den naam van Sonettenkrans aan eene reeks van 14 sonetten, van welke de gezamenlijke begin- of eindregels een 15de sonet vormen.
