Scaurus (Marcus Aemilius), een kunstlievend Romein, geboren in 163 vóór Chr., was de zoon van eene verarmde familie, maar wist zich te verheffen tot de hoogste eerambten en tevens een aanzienlijken rijkdom te vergaderen. Hij werd in 123 aedilis curulis, in 120 praetor, na een voorspoedigen oorlog, als consul in Gallië (115) gevoerd, princeps senatus, in 109 censor en in 107 ten tweedemale consul. De hoofdtrekken van zijn karakter waren berekening en huichelarij. hij wist door uitwendig vertoon indruk te maken op het volk, terwijl men voor geld alles van hem verkrijgen kon. — Zijn zoon Marcus Scaurus werd door het huwelijk zijner moeder met Sulla (88) de stiefzoon van laatstgenoemde. Hij vermeerderde in den derden oorlog tegen Mithrídates als quaestor van Pompejus den door erfenis verkregen rijkdom, maar verkwistte dien als aedilis curnlis, om zich aangenaam te maken bij het volk.
Hij deed bijv. een houten schouwburg stichten, waarin plaats was voor 80000 personen, terwijl het tooneel met 360 marmeren zuilen, 3000 bronzen beelden en daarenboven met vele schilderijen, mozaïeken en tapijten prachtig was versierd. In den circus bragt hij 100 panthers, 5 krokodillen en een nijlpaard. Nadat hij in 56 als praetor was werkzaam geweest, vond hij op Sardinië weder gelegenheid, geld bijeen te schrapen. Tegen eene beschuldiging van afpersing werd hij door Cícero en Hortensius verdedigd, doch hoewel hij van deze aanklagt werd vrijgesproken, zag hij zich wegens ambtsbejag tot ballingschap veroordeeld. Zijn huis op den Mons Palatinus was vermaard wegens zijne pracht en wegens de kostbaarheid der aldaar aanwezige kunstgewrochten.
