Sarcophaag (vleeschverteerder) is oorspronkelijk de naam eener steensoort, die bij de stad Assus in Troas gevonden werd, gemakkelijk kon gespleten worden en ligchamen, die in daarvan vervaardigde doodkisten gelegd werden, in 40 dagen (met uitzondering van de tanden) deed vergaan. Zij is eene soort van aluinlei, waarmede men de wanden der doodkist gewoonlijk bekleedde. Dientengevolge werden alle steenen doodkisten met den naam van sarcophaag bestempeld. De Egyptische, de oudste welke men kent, zijn meestal van kalksteen, doch ook wel van basalt of marmer en van binnen met hiëroglyphen en figuren versierd.
Er zijn ook sarcophagen van rood of zwart graniet, waarin koningen en priesters werden bijgezet. In Attica vindt men hier en daar in de levende rots uitgehouwene en met een steenen deksel geslotene sarcophagen, alsook met leemen deksels, waarop men de gedaante ziet van den overledene. De Romeinen hadden ook sarcophagen, en deze werden op de graven geplaatst. Ook in de middeneeuwen waren steenen doodkisten in gebruik; in ons Vaderland werden er gevonden, afkomstig uit dien tijd. Op het Campo Santo te Pisa vindt men meer dan 70 antieke sarcophagen.
