Sao-Paulo, eene kustprovincie van Brazilië onder den Steenbokskeerkring, telt op 6283 geogr. mijl ruim 837000 inwoners, onder welke zich 156000 slaven bevinden, en bestaat uit eene smalle, bergachtige kuststrook met vele baaijen en eilanden en uit eene hoogvlakte, door de Serra do Mar van eerstgenoemde gescheiden. De aanzienlijkste rivieren zijn er: de Rio Grande (bronrivier der Parana), de Pardo, de Tieté en de Paranapanema, welke zich westwaarts naar de Rio Parana spoeden, terwijl alleen de Parahyba en de Iguape naar den Atlantischen Oceaan vloeijen. Het klimaat is er aan de kust warm, maar door den zeewind getemperd, doch voor ’t overige zacht en aangenaam. De grond is er in het algemeen zeer vruchtbaar, en men verbouwt er vooral : koffij, katoen, tabak, suiker, thee, graan, rijst, maniok, peulvruchten, ooft, kastanjes, bataten enz., en men heeft er: runderen, paarden, muildieren , geiten en zwijnen.
Te voren verkreeg men er ook eenig goud, zilver, ijzer, zwavel, alsmede eenige edelgesteenten. Men houdt er zich hoofdzakelijk bezig met landbouw en veeteelt, — voorts met de bereiding van suiker, rum, stijfsel, indigo, het vervaardigen van wollen en katoenen stoffen, touw, garen, hoeden en leder. Van meer belang is er de handel. Van de Indianen wonen hier de afzigtelijke Goearoe’s (Cario’s) en overblijfselen van andere stammen, die door de andere inwoners der provincie diep veracht worden; sommigen verbouwen maïs, maar hun hoofdbedrijf is de jagt. De Blanken hebben er een ontwikkelden ligchaamsbouw ; zij zijn welwillend, vrijheidlievend en dapper en nog altijd met den ondernemingsgeest hunner vaderen bezield. Op de hoogvlakte heeft men een aantal Duitsche volkplantingen. — De hoofdstad Sao-Paulo ligt aan de westelijke helling van den Serra do Mar, ten zuidwesten van Rio de Janeiro in een aangenaam klimaat, is de zetel van een bisschop, heeft eene regtsgeleerde faculteit, een seminarium en andere inrigtingen van onderwijs, openbare boekerijen, een schouwburg, onderscheidene fabrieken en 25000 inwoners. Zij werd in 1552 door de Jezuïeten gesticht, en in 1712 tot eene stad, in 1746 tot een bisschopszetel verheven. Hare haven is Santos aan de Baai van SaoVicente.
