Ross. Onder dezen naam vermelden wij :
Sir John Ross, een Britsch zeeman, geboren in Schotland den 24sten Junij 1777. Hij trad in 1786 in zeedienst, onderscheidde zich in den oorlog tegen Frankrijk en werd kommandant van een oorlogschip. In 1818 zag hij zich bekleed met het opperbevel over de schepen „Isabella” en „Alexander”, uitgerust ter ontdekking van eene noordwestelijke doorvaart, doch hij keerde weldra onverrigter zake terug. Aangespoord door de beter gelukte pogingen van Parry, bragt hij in 1829 alles voor eene nieuwe expeditie in gereedheid, sleet 4 winters in de ijsgewesten der noordpool, ontdekte de magnetische pool en het schiereiland Boothia Félix, en keerde in October 1833 naar Engeland terug. Hij gaf verslag van dien togt in zijn „Narrative of a second voyage in search of a North-West Passage (1834)”.
Den 23sten Mei 1850 zeilde hij uit met het schip „Felix” ter opsporing van Franklin, bereikte in September het Wellingtonkanaal, overwinterde in de Assistance-baai, maar móest in September 1851 zonder eenig goed gevolg terugkeeren. Inmiddels was hij tot schout-bij-nacht benoemd. Hij overleed den 30sten Augustus 1856. Hij had nog in het licht gegeven: „A treatise of navigation by steam (2de druk 1837)”, — en „Rear-admiral Sir John Franklin, a narrative (1857)”.
Sir James Clark Ross, desgelijks een vermaard zeeman en neef van den voorgaande. Hij werd geboren te Londen den 15den April 1800, trad zeer jong in zeedienst, vergezelde in 1819—1825 sir Eduard Parry op zijne 3 togten naar de poolstreek, was in 1829—1833 als tweede bevelhebber de reiskameraad van zijn oom op een dergelijken togt, werd in 1834 fregatkapitein, en nam in 1838 deel aan de door de Admiraliteit verordende opmeting van Groot-Brittanje en Ierland. In 1839 aanvaardde hij het opperbevel over de door de regéring uitgeruste expeditie naar de zuidpool, hoofdzakelijk om waarnemingen te doen omtrent het aardmagnetismus, deed met de schepen „Erebus” en „Terror” in 1841 en 1842 tot driemaal toe pogingen om tot de zuidpool te naderen, drong door tot 78°4' Z. B., ontdekte een uitgestrekt vast land, door een ijsmuur ter hoogte van 50 Ned. el omgeven, en bleef dientengevolge nog 255 Ned. mijl van de magnetische zuidpool verwijderd. De belangrijke waarnemingen, op dezen togt gedaan, zijn opgenomen in zijn „Voyage of discovery and research in the Southern and Antarctic Seas (1846, 2 dln)”. In 1848 werd hem het kommando opgedragen over de schepen „Entreprise” en „Investigator”, bestemd ter opsporing van Franklin. Hij overwinterde in Leopoldshaven, doorzocht in het voorjaar van 1849 de noordelijke en westelijke kusten van North-Somerset tot op 72°38' N. B., alsmede het Wellingtonkanaal, maar mogt het gewenschte doel niet bereiken. Hij overleed te Aylesbury den 3den April 1862.
