Rellstab (Ludwig), een uitstekend romanschrijver, geboren te Berlijn den 13den April 1799, bezocht aldaar het gymnasium en de militaire school, werd artillerie-officier en daarna leeraar in de wiskunde en geschiedenis aan de brigadeschool, nam in 1821 zijn ontslag, en woonde vervolgens te Frankfort aan de Oder, te Dresden, te Heidelberg en te Bonn, totdat hij zich in 1823 voor goed vestigde te Berlijn, waar hij zich met letterkundigen arbeid bezig hield. In 1826 belastte hij zich met de gedeeltelijke redactie van de „Vossische Zeitung”, waarin hij de verslagen over muziek-uitvoeringen leverde. Zijn heftige strijd tegen Spontini bezorgde hem eene gevangenisstraf van zes weken. Van zijne romans en verhalen noemen wij: „Algiers und Paris (1830, 3 dln)”, — „1812 (1834, 4 dln; 5de druk 1860)”, — „Drei Jahre von dreiszigen (1858 , 5 dln, 2de druk 1860)”, — de treurspelen: „Karl der Kühne (1824)”, — „Eugen Aram (1839)”, — „Die Venetianer”, — en „Franz von Sickingen”, — benevens blijspelen en operateksten, — en „Aus meinem Leben (1861, 2 dln)”.
Zijne gezamenlijke werken verschenen in 1860—1861 in 24 deelen. Ook was hij redacteur van het tijdschrift: „Iris im Gebiete der Tonkunst (1830—1841)”. Zijne beide eerstgemelde romans werden ook in ons Vaderland in een Nederlandsch gewaad met grooten bijval gelezen. Hij overleed te Berlijn den 27sten November 1860.
