Reesema

betekenis & definitie

Reesema (Abraham Siewerts van), een Nederlandsch letterkundige, geboren te Leiden den 29sten Mei 1786, promoveerde aldaar in de regten en vestigde zich in 1807 als advocaat te Rotterdam, had er eene drukke practijk en besteedde zijne vrije uren aan de beoefening der letteren. Jaren lang genoot hij er den vriendschappelijken omgang van Tollens en overleed den 18den September 1848. Van zijne geschriften vermelden wij: „Pomponius Atticus als burger beschouwd (1812)”, — „Redevoering over de gunstige vooruitzigten, welke onze tegenwoordige staatsgesteldheid geeft voor den bloei der kunsten en wetenschappen (1816)”, — „Cicero’s denkbeelden over dichten en dichtkunde (1823)”, — „Over de waardigheid en vruchtbaarheid der geestdrift voor het goede (1819)” — „Over de vorming van het eigen karakter der Nederlandsche letterkunde (1859)”, — „Over het gemeenebest der letteren”, — en „Over de geregtelijke welsprekendheid”. Zijne „Verhandeling over het ware denkbeeld van dichterlijke oorspronkelijkheid (1817)" werd door de Maatschappij van fraaije kunsten en wetenschappen bekroond.