Redwitz (Oskar, vrijheer von), een Duitsch dichter, geboren den 23sten Julij 1823 te Lichtenau bij Ansbach, bezocht de gymnasia te Zweibrücken en te Spiers, voorts het Fransche collège te Weiszenburg in den Elsas, studeerde een half jaar te Erlangen en toen 5 jaar aaneen te München in de wijsbegeerte en in de regten. Na het afleggen van het staatsexamen in de regten, liet hij deze varen en bepaalde zich uitsluitend bij de fraaije letteren. In 1850 en 1851 hield hij zich te München en te Bonn bezig met de Midden-Hoogduitsche en classieke litteratuur, en in den herfst van laatstgenoemd jaar werd hij buitengewoon hoogleeraar in de aesthetiek te Weenen. Hier hield hij in den zomer van 1852 voorlezingen over het Grieksche treurspel, doch legde weldra het hoogleraarsambt neder om al zijne gaven aan de dichtkunst te besteden, waartoe hij zich vestigde op het buitenverblijf zijner echtgenoote nabij Kaiserslautern en daarna op zijn eigen landgoed in Franken, doch kort geleden te Meran.
Het eerst maakte hij zich bekend door zijn romantisch epos: „Amaranth (1849; 31ste druk 1877)”, dat een fanatiekultramontaanschen geest ademt, dien men desgelijks aantreft in „Ein Märchen (1850; 5de druk 1854)”, — in zijne „Gedichten (1853; 3de druk (1854)”, — en in het treurspel: „Sieglinde (1853)”. Daarvan echter maakte hij zich los in zijne dramatische werken: „Thomas Morus (1856; 2de druk 1857)”, — „Philippina Welzer (1858)”, — „Der Zunftmeister von Nürnberg (1860)”, — en „Der Doge von Venedig (1860) ’. Voorts leverde hij den roman: „Hermann Stark, deutsches Leben (1868; 2de druk 1873), 3 dln)”. Zijn jongste gedicht: „Das Lied vom neuen deutschen Reiche (11de druk (1876)”, eene soort van epos in sonetten, vond algemeenen bijval.
