Quadruple Alliantie of Viervoudig verbond is de naam van eenige staatkundige verbindtenissen, door een viertal mogendheden gesloten.
Daartoe behoort die, welke den 28sten October 1666 te ’s Gravenhage tot stand kwam tusschen de Republiek der Vereenigde Nederlanden, den Koning van Denemarken, den keurvorst Friedrich Wilhelm van Brandenburg en den hertog van Brunswijk-Lüneburg, met het doel om de onafhankelijkheid van de vrije rijksstad Bremen tegen de Zweden te handhaven en tegelijkertijd een tegenwigt in de schaal te leggen tegen de staatkunde van Lodewijk XIV, die Engeland en Zweden aan zijn belang had weten te verbinden.
Van meer gewigt was het verbond, hetwelk door den Franschen minister Dubois den 2den Augustus 1713 tusschen Engeland, Frankrijk en het Duitsche Rijk gesloten werd, onder vermoeden van toetreding van de Nederlanden, welke echter eerst den 16den Februarij 1719 en slechts gedeeltelijk volgde, nadat zich reeds den 4den Januarij 1717 Frankrijk, Engeland en de Nederlanden tot eene Triple alliantie vereenigd hadden. Het oogmerk van deze verbindtenis was, Spanje, dat onder het bestuur van cardinaal Alberoni onderscheidene veroveringen gemaakt had in Sardinië en Sicilië, tot den vrede te noodzaken en al de bepalingen van den Vrede van Utrecht te handhaven.
Voorts werd na het uitbarsten van den tweeden Silézischen Oorlog tusschen Oostenrijk, Engeland, de Nederlanden en Saksen den 8sten Januarij 1745 te Warschau eene Quadruple alliantie gesloten met het doel om Silézië te heroveren en eenige Brandenburgsche bezittingen te bemagtigen, welke alsdan tusschen Oostenrijk en Saksen verdeeld zouden worden.
Ook geeft men dien naam aan het verbond der vier groote mogendheden Rusland, Pruissen, Oostenrijk en Groot-Brittanje van 1 Maart 1814 tot herstelling van den vrede in Europa, — en eindelijk aan een verdrag, den 22sten April 1834 tusschen Frankrijk, Engeland, Spanje en Portugal te Londen tot stand gekomen, ter handhaving van het constitutioneel beginsel op het Pyrenésche Schiereiland.
