Priscianus

betekenis & definitie

Priscianus, een Romeinsch taalkenner, geboren te Caesarea in Mauritanië en deswege Caesariensis geheeten, onderwees in 515 na Chr. te Constantinopel de Latijnsche taal en is de vervaardiger der „Institutiones grammaticae” in 18 boeken, waarin hij eene volledige Latijnsche spraakkunst leverde. Dit werk, vooral ook belangrijk wegens talrijke aanhalingen uit oud-Romeinsche geschriften, behoorde tot de meest gezochte boeken der middeneeuwen en diende tot grondslag van vele latere Latijnsche grammatica's. Daarenboven heeft Priscianus eenige kleinere geschriften, namelijk: „Deaccentibus”, — „Praeexercitamenta rhetorices”, — eene dichterlijke bewerking der „Periegesis” van Dionysus, — een lofdicht op keizer Anasiasius enz., achtergelaten. Zijne „Institutiones” zijn door Hertz (1855—1859, 2 dln) en zijne „Opera minora” door Keil (1860) in het licht gegeven.