S is de achttiende letter van ons alphabet. Zij vormt een sisklank en is zeer vermaagschapt met de z, welke in Friesland doorgaans even scherp als de s wordt uitgesproken, terwijl elders de s schier tot eene z wordt verzacht. In sommige Nederlandsche woorden, welke te voren met eene z werden geschreven, zooals zuiker, zommigen, zamen, is deze volgens de nieuwste spelling door eene s vervangen. Zij is eene zeer veranderlijke letter, zooals blijkt uit het telwoord zeven, dat in het Sanskriet vertolkt wordt door saptan, maar in het Grieksch door hepta, doch in het Latijn door septem.
In het Fransch bezigt men de s veelal tot vorming van het meervoud, maar zij wordt alsdan in den regel niet uitgesproken. Op oude Fransche munten duidt de letter S aan, dat zij te Troyes geslagen zijn. De Grieksche ς beteekent als cijfer 200, en ΄ς 200000, — de Latijnsche s 90, en S 90000. Voorts beduidt S bij Latijnsche namen van personen Sextus, en s wel eens sive, sacer, sanctus, senatus, signum, signavit, spes, securitas, salutem, — in de muziek solo of sinistra, en S in de scheikunde sulphur (zwavel). S. A. is in Frankrijk Son Altesse (Zijne Hoogheid).
