Pott (August Friedrich), een verdienstelijk taalkundige, geboren den 14den November 1802 te Nettelrede in Hannover, studeerde te Göttingen in de letteren, werd daarna leeraar aan het gymnasium te Celle, vestigde zich als privaatdocent aan de universiteit te Berlijn en bekleedt sedert 1833 het hoogleeraarsambt in de algemeene taalkunde te Halle. Van zijne geschriften vermelden wij: „Etymologische Forschungen (1833—1836, 2 dln)”, — „De Borussico-Lithuanicae tam in Slavicis quam in Letticis linguis principatu (1837—1841)”,— „Die Zigeuner in Europa und Asien (1844— 1845, 2 dln)”, door de Académie te Parijs met den Volney-prijs bekroond, — „Die quinäre und vigesimale Zahlmethode bei Völkern aller Welttheile (1847)”, — „Die Sprachverschiedenheid in Europa, an den Zahlwörtern nachgewiesen (1868)”,— „Die Personennamen (1853; 2de druk 1859)”,— „Die Ungleichheit der menschlichen Rassen, hauptsächlich vom Sprachwissenschaftlichen Standpunkt (1856)”, — „Doppelung (Reduplikation, Gemination) als eine der wichtigsten Bildungsmittel der Sprache (1862)”, — en „Anti-Kaulen oder mythische Vorstellungen vom Ursprung der Völker und Sprachen (1863)”. Van zijne „Etymologische Forschungen” verscheen eene tweede, omgewerkte uitgave in 10 deelen; daarvan bevatten de deelen 5—9 een „Wörterbuch der indogermanischen Sprachen” en deel 10 de registers.
Ook leverde hij belangrijke opstellen in tijdschriften. Hij is de grondlegger der wetenschappelijke etymologie op het gebied der Germaansche talen, terwijl zijne onderzoekingen zich ook tot de Afrikaansche talen uitstrekken.
