Peyron (Vittore Amadeo), een Italiaansch taalkenner, geboren te Turijn den 2den October 1785, werd hoogleeraar in de Oostersche talen aan het athenaeum en secretaris der académie aldaar en maakte zich vooral verdienstelijk door zijne geschriften over Koptische en Oud-Egyptische taal en letterkunde.
Zijn voornaamste geschrift is: „Lexicon linguae copticae (1835)”, gevolgd door eene: „Grammatica linguae copticae (1842)”. Voorts schreef hij: „Papyri graeci Musei Taurinensis (1826—1827)” en leverde als vruchten van zijn onderzoek der palimpsesten in de bibliotheek te Turijn: „Fragmenta Ciceronis orationum (1824)”, — „Empedoclis et Parmenidis fragmenta (1810)”, — en „Leges ineditae codicis Theodosiani”. In 1848 werd hij lid van den Senaat, en overleed te Turijn den 27sten April 1870.
