Petsjili, de noordoostelijke provincie van eigenlijk China, grenst in het noorden aan Mongolië, in het oosten aan de Golf van Petsjili, in het zuidoosten aan de provincie Sjantong, in het zuiden aan Honan en in het westen aan Sjansi, en telt op 2694 geogr. mijl omstreeks 37 milllioen inwoners (dus 137.000 op de mijl). In het oosten en zuidoosten verheffen er zich uitloopers van het Insjan- en Chingangebergte, welke eene hoogte bereiken van 1370 Ned. el en rijke steenkolenmijnen bevatten.
Naar de zijde der kust is de bodem eerst golvend, daarna effen en op sommige plaatsen moerassig en aan overstroomingen blootgesteld. Hij is in het algemeen zeer vruchtbaar en wordt besproeid door de Peiho en hare talrijke zijrivieren. Men verbouwt er: gierst, maïs en tarwe, katoen en tabak; voorts zijn er vele ooftboomen en tuinen, zoodat deze provincie hier en daar op een Engelsch landschap gelijkt. Het klimaat is er zacht, en de gemiddelde warmte van het jaar klimt te Peking tot 12,5° C., terwijl er de hoeveelheid regen 615 Ned. streep bedraagt. In zeer drooge jaren, zooals 1876, ontstaat er ligt hongersnood. De hoofdstad der provincie is Peking. — De Golf van Petsjili is eene groote baai aan de oostkust van het noordelijk gedeelte van China; zij is zeer ondiep, ontvangt van de rivieren, welke zich er in uitstorten, gedurig meer slib, en is door de straat van Petsjili met de Gele Zee verbonden.
