Perséphone of Persephassa, door de Romeinen Prosérpina genaamd, is in de Grieksche mythologie eene dochter van Zeus (Jupiter) en van Démeter (Ceres). Toen zij zich bij het plukken van bloemen wat ver van hare gezellinnen verwijderd had, werd zij door Pluto geroofd, die haar tot zijne gemalin en alzoo tot koningin der Onderwereld verhief. Démeter zocht hare dochter met een fakkel, dien zij aan de vlammen van den Etna had aangestoken, te vergeefs in alle oorden der aarde. Eindelijk vermeldde haar de nymf Arethusa of Helios, wat geschied was.
Zeus beloofde haar toen, dat hij haar weder in het bezit zou stellen van hare dochter, bijaldien deze in het rijk der schimmen nog niets genuttigd had. Daar Perséphone intusschen reeds een granaatappel met Pluto gedeeld had, gaf Zeus haar verlof om de helft van het jaar op de aarde door te brengen. De strekking van deze mythus is niet moeijelijk te raden; zij is namelijk eene allegorische voorstelling van het plantenrijk, hetwelk ieder jaar herleeft. In de mystériën van Eleusis werd aan dat verhaal eene hoogere beteekenis toegekend, namelijk die van de onsterfelijkheid der ziel. Hier treedt Perséphone op als Kore met hare moeder Démeter en met den zoon van deze, Jacchus, maar draagt er ook den naam van Despoina. Behalve in Eleusis werd zij in Boeotië en op Sicilië tegelijk met hare moeder gehuldigd, In lateren tijd werd zij wel eens verwisseld met andere godheden, zooals Hecate, Gaea, Rhea en Isis. De kunst stelt Perséphone voor als de bevallige dochter van Démeter of als de gestrenge heerscheres der Onderwereld, terwijl de schaking van Perséphone een zeer gezocht onderwerp was der plastiek.
