Pélissier (Aimable Jean Jacques), hertog van Malakof en maarschalk van Frankrijk, geboren te Maromme (Seine-Inférieure) den 6den November 1794, bezocht de militaire scholen te La Fléche en St. Cyr, trad in 1815 als onderofficier in dienst bij de artillerie, diende daarna bij de infanterie, zag zich in 1819 geplaatst bij den generalen staf, en kwam vervolgens als aide-major bij een regiment hussaren, waarna hij in 1821 tot de infanterie terugkeerde. In 1823 nam hij als adjudant van generaal Grundler deel aan den oorlog in Spanje, en in 1828 vergezelde hij als adjudant generaal Durrieu naar Griekenland. In 1830 trok hij naar Algérië en werd daarna majoor bij den generalen staf in Frankrijk.
In November 1831 keerde hij met generaal Schramm naar Algérië terug, en zijn naam werd berucht, toen hij in 1845 een drom van 400 Arabieren, die in de Dahara-grotten geweken waren en zich niet wilden overgeven, door rook liet verstikken. Voor ’t overige evenwel heeft hij zich gedurende zijne 15jarige dienst in Algérië bij verschillende gelegenheden door ongemeene dapperheid onderscheiden. In 1855 werd hij kommandant van het eerste korps van het Oostersche leger, belastte zich in Mei van dat jaar met de belegering van Sebastopol en zag zich na den val dier vesting tot maarschalk benoemd. In 1856 keerde hij uit de Krim naar Frankrijk terug en werd door den Keizer tot hertog van Malakof verheven met een jaargeld van 100000 francs. In 1858 en 1859 was hij gezant te Londen, voerde in laatstgenoemd jaar het bevel over het observatieleger aan de Rijn, werd in 1860 gouvemeur-generaal van Algérië, en overleed aldaar den 22sten Mei 1864.
