Pegoe, een landschap in het Britsch-Indische Keizerrijk, waaraan het in 1853 door den tweeden oorlog in Birma werd toegevoegd, ligt in Achter-Indië en vormt het middenste en merkwaardigste gedeelte der provincie Britsch Birma. Het strekt zich noordwaarts uit tot 19°30' N. B. en omvat de Delta alsmede een gedeelte van den middenloop der Irawadi en der Sitang, grenst in het noorden aan Birma, in het noordoosten aan het land der Karenen en voor ’t overige aan Britsche gewesten en aan de Zee, en telt op 1284 geogr. mijl ruim 1662000 inwoners (1872), bijna allen volgelingen van Boeddha en meerendeels afkomstig van Birmanen en Karenen, terwijl er voorts landverhuizers aanwezig zijn uit schier alle gewesten van Azië en Europa. Er wordt veel rijst verbouwd, maar de bevolking is nog niet groot genoeg om er alle vruchtbare gronden te ontginnen. Het klimaat is er iets koeler dan in Indië; de jaarlijksche gemiddelde warmte in de delta is 27° C. Er valt verbazend veel regen, namelijk ongeveer 6 Ned. el in het jaar, hetwelk niet schadelijk schijnt te wezen voor de gezondheid, maar vele arbeiders weêrhoudt om derwaarts te trekken.
De handel is er zeer levendig, daar alle goederen, voor het binnenland van Birma bestemd, alsmede de vandaar uitgevoerde waren door Pegoe naar de steden Bassein en Rangoon worden gebragt en het landschap tevens van talrijke bevaarbare rivier-armen doorsneden is. Uit Pegoe komen rijst en vooral teakhout, en men brengt katoenen en zijden stoffen enz. derwaarts. Het landschap is verdeeld in 6 districten en levert aan belastingen ruim 9 millioen gulden op. — De stad Pegoe, ten noordoosten van de hoofdstad Rangoon aan de rivier Pegoe gelegen, welke in het scheidingsgebergte tusschen de Irawadi en de Sitang ontspringt, is sedert hare verwoesting door de Birmanen onder Alompra (1757) tot een dorp met ruim 4400 inwoners vervallen. — Volgens de geschiedboeken der inboorlingen bestond het landschap Pegoe reeds vóór den aanvang onzer jaartelling. Intusschen ligt het aanvankelijk bestaan van een zelfstandig koningrijk Pegoe in het donker. In 573 na Chr. verrees de stad Pegoe.
Later verplaatste men den zetel der regéring meer naar het zuidoosten, doch in 1365 werd zij in haren rang als hoofdstad hersteld. Daarna voerde Pegoe eeuwen lang strijd met Ava, waaraan het zich eindelijk onderwerpen moest, totdat het in 1853 aan Engeland verviel. De eerste Europeanen, die er verschenen, waren Portugézen. Deze ontvingen in 1540 verlof om er zich te vestigen en hadden er in de 17de eeuw nog grooten invloed. In 1569 bezocht een Venetiaan, in 1586 de eerste Engelschman de hoofdstad Pegoe, maar eerst in 1795 werd door Britsch-Indië een handelsverdrag met Ava gesloten.
