Pamphylië, in de dagen der Oudheid een landschap in Klein-Azië, strekte aanvankelijk zich uit over het smalle kustgewest tusschen Lycië en Cilicië, voorts als Romeinsche provincie ook over het aangrenzend Pisidië aan beide zijden van den Taurus en was in het algemeen een bergachtig land. Eenige geogr. mijlen van de kust verheft zich de Taurus, die onderscheidene takken uitzendt. Het éénige voorgebergte is er Kaap Leucotheion, thans Karaboeroen. Tot de rivieren behooren er: de Catarrhactes (Doedensoe), Cestrus (Aksoe), Eurymedon (Koeprysoe) en Melas (Manawgatsoe).
De bewoners des lands bestonden uit inboorlingen en derwaarts getrokken Ciliciërs en Grieken. Zij deelden in het lot der overige kustvolken van Klein-Azië en waren bij afwisseling aan de heerschappij der Perzen, Macedoniërs en Syriërs onderworpen. Velen van hen hadden geen ander bedrijf dan zeerooverij. Tot de steden behoorden er: Attaleia (Adalia) en Kibyra aan zee, Aspendos aan de Eurymedon enz.
