Don Gasparo de Guzman (graaf van Olivarez), hertog van San Lucar de Barrameda, eerste minister van Philips IV, koning van Spanje, werd geboren te Rome den 6den Januarij 1587, studeerde te Salamanca, kwam aan het Hof van Philips III en verkreeg er grooten invloed, vooral door de minnarijen van den kroonprins Philips te bevorderen. Nadat deze in 1621 den troon beklommen had, werd Olivarez de alvermogende gunsteling, die de belangrijkste ambten en bedieningen in zijn persoon vereenigde. Aanvankelijk nam hij vele wijze maatregelen, doch weldra kwam zijne grenzelooze zelfzucht aan den dag.
Hij was een voorstander van den oorlog, omdat hij daarin de gelegenheid zag om roem en vooral buit te behalen, zoodat hij zijn vaderland gedurende 22 jaren teisterde door een bloedigen strijd met Portugal, Frankrijk en de Nederlanden, alsmede door een geweldigen burgeroorlog, daar hij de Catalanen en Andalusiërs tot een openbaren opstand aanhitste door de schennis hunner aloude privilegiën. De gedurige nederlagen, die de Spanjaarden te land tegen de Franschen en ter zee tegen de Nederlanders verduurden, en de verregaande afpersingen, die Olivarez zich veroorloofde, maakten eindelijk den wrevel gaande van het volk, zoodat de Koning in 1643 zijn gunsteling verwijderen moest van het Hof. Wegens de uitgave van een geschrift, waarin hij zijn regéringsbeleid verdedigde, maar tevens hooggeplaatste personen aan de kaak stelde, werd hij naar Toro verbannen, alwaar hij den 22sten Julij 1645 overleed;
