Olafsen is de naam van twee IJslandsche letterkundigen, namelijk:
Magnus Olafsen, geboren in 1573. Hij studeerde te Kopenhagen, werd Luthersch predikant in de gemeente Laufaas op IJsland en overleed aldaar in 1636. Hij schreef: „Specimen lexcici Runici (1630)”, — „Discursus de poesi Islandica”, — en eene Latijnsche vertaling van de „Edda”.
Egbert Olafsen, een ijverig natuuronderzoeker, geboren in 1721. Hij studeerde in Denemarken en ontving van de Académie te Kopenhagen den last, om met zijn landgenoot en vriend Paulsen eene wetenschappelijke reis te volbrengen door zijn vaderland. Hjj gaf daarvan eene beschrijving in 2 deelen met platen en kaarten, werd groot-baljuw van zuidelijk en oostelijk IJsland en verdronk in 1768. Behalve genoemd werk schreef hij: „Enarrationes historicae de Islandiae natura et constitutione (1749)”, — „Duae disputationes de ortu et progressu superstitionis circa ignem Islandiae subterraneam (1751)”,—voorts nog een werk over de IJslandsche planten, welke tot dagelijksch gebruik dienen (1774), — en over den IJslandschen landbouw (1783).
