Ochsenbein (Ulrich), een Zwitsersch krijgsman, geboren in 1811 te Niedau in het canton Bern, studeerde in de regten te Bern en nam in 1830 aldaar deel aan de volksbeweging. Hij was weldra secretaris, vervolgens archivaris van den regter van instructie te Bern en in 1834 advocaat, trad in 1841 als eerste luitenant in den Zwitserschen generalen staf, werd in 1844 kapitein, en plaatste zich in 1845 als krijgsbevelhebber aan het hoofd der vrij scharen.
Met deze trok hij tot vóór de poorten van Lüzern, waar zij echter na een korten strijd den terugtogt aannam. Deswege zag hij zich uit den staf verwijderd, maar was weldra lid van het nieuwe bestuur te Bern en opperbestuurder van dit canton.
Bij het uitbarsten van den Sonderbunds-oorlog behoorde hij wederom tot den staf en voerde in 1847 met goed gevolg het bevel over de reservedivisie van Bern op den togt tegen Freiburg en vervolgens tegen Lüzern. In 1849 werd hij lid van den Zwitserschen Bondsraad en militaire bevelhebber in Zwitserland. Napoleon III benoemde hem in 1855 tot brigadegeneraal bij het Fransche leger en in die betrekking organiseerde hij het vreemdenlegioen. Na den Vrede van Parijs in 1856 nam hij echter zijn ontslag en vestigde zich daarna ambteloos te Bern.
