Noue (François de la), een dapper krijgsman, bijgenaamd Bras de Fer, geboren in 1531, streed in zijne jeugd in Italië, voegde zich bij zijn terugkeer in Frankrijk bij de partij der Calvinisten, ontrukte in 1567 Orléans aan de R. Katholieken, voerde bevel over de achterhoede in het gevecht te Jarnac in 1569 en maakte zich meester van Fontenoi, Oleron, Marennes, Soubise en Bruage.
Bij het innemen van Fontenoi werd zijn arm verbrijzeld en hij verving dien door een ijzeren, waarmede hij zijn paard bestuurde. In 1571 vertrok hij naar de Nederlanden en veroverde Valenciennes. Na den St. Bartholomaeusnacht benoemde de Koning hem tot opperbevelhebber der troepen, die naar Rochelle werden gezonden, doch hij versterkte daarmede de partij der Protestanten.
In 1578 werd hij maarschalk der Algemeene Staten in Nederland en streed tegen de Spanjaarden, totdat hij den 10den Mei 1580 bij Ingelmunster overvallen en gevangen genomen werd. Eerst in 1584 herkreeg hij zijne vrijheid onder voorwaarde, dat zij niet meer tegen den Koning van Spanje zou dienen. Hij stelde zich alzoo ter beschikking van Hendrik IV, koning van Frankrijk, en sneuvelde in 1591 bij het beleg van Lambale.
Hij wordt beschreven als een der eerlijkste, braafste en dapperste mannen van zijn tijd. Van zijne geschriften vermelden wij: „Discours politiques et militaires (1587 en later)”, — „Observations sur plusieurs choses advenues aux trois premiers troubles, qui se sont passés en France de 1562 à 1579”,— „Observations politiques et morales sur l’histoire de Guicciardin (1568 en later)”, — en „Correspondance de François de la Noue etc. (1854)”.
