Mornay (Philippe de), seigneur du Plessis-Marly, een Fransch staatsman, geboren den 5den November 1549 te Buhy in Normandië, werd door zijn gestreng R. Katholieken vader voor den geestelijken stand bestemd, maar omhelsde na diens dood in 1560 de Protestantsche leer, waarin hij door zijne moeder heimelijk was opgeleid, en volbragt eene reis door Italië, Duitschland, Nederland en Engeland. Na de gruwelen van den St. Bartholomaeusnacht zocht hij koningin Elizabeth van Engeland vruchteloos tot bescherming zijner geloofsgenooten te bewegen. In 1575 trad hij als bestuurder der financiën in Navarre in dienst van Hendrik van Navarre, en deze gebruikte hem als onderhandelaar gedurende den oorlog met de Ligue.
Toen Hendrik den troon van Frankrijk beklom, benoemde hij de Mornay tot staatsraad en vervolgens tot gouverneur van Saumur. Hier stichtte de Mornay eene Protestantsche hoogeschool. Wegens zijne afkeuring van den overgang des Konings tot de R. Katholieke Kerk, viel hij in ongenade, maar bij zijne geloofsgenooten stond hij wegens zijne geleerdheid in hoog aanzien, zoodat men hem den „Paus der Hugenoten” noemde. Hij overleed den 11den November 1623. Van zijne geschriften zijn de „Mémoires et correspondance (1624; 2de druk, 1824, 12 dln)” de belangrijkste.
