Een uitstekend Poolsch dichter, geboren in 1798 te Nowogrodek in Lithauën, studeerde te Wilna en deed aldaar in 1822 een dichtbundel in het licht verschijnen. Als leeraar aan het gymnasium te Wilna in volksbewegingen betrokken en naar het binnenland des Rijks verbannen, verwierf hij door zijn verzen de gunst van vorst Galizin militair gouverneur van Moskou. Zoodoende ontving hij verlof tot eene reis in het buitenland. Hij bezocht Duitschland en Frankrijk en bevond zich aldaar, toen in 1830 de Poolsche revolutie uitbarstte.
Terstond schreef hij eene: „Ode aan de jongelingschap”, die door de opgewonden Polen met geestdrift werd begroet. In 1831 was hij te Dresden, in 1832 te Parijs, en hier voegde hij bij 3 reeds uitgegeven dichtverzamelingen eene vierde. Zijn heldendicht: „Pan Tadeusz (1834, 2 dln)” bevat eene getrouwe schets van het Poolsche volksleven. In 1839 werd hij hoogleeraar te Lausanne en kort daarna aan het Collége de France te Parijs. Wegens zijne mystieke denkbeelden geschorst, begaf hij zich naar Rome, doch keerde weldra naar Parijs, naar zijn gezin terug. Als warm vereerder van Napoleon I zag hij zich in 1851 benoemd tot onderbibliothecaris aan de boekerij van het arsenaal. In 1855 begaf hij zich ter vorming van een Poolsch legioen naar het Oosten, en overleed te Constantinopel den 26sten November van dat jaar. Men noemt hem den hervormer der Poolsche letterkunde, en zijne gezamenlijke werken zijn bij herhaling uitgegeven.
