Matthew Fontaine Maury, een beroemd Amerikaansch natuur- en zeevaartkundige, geboren den 14den Januarij 1806 te Spottsylvania in den Staat Virginia, ontving eene goede opvoeding en trad in 1824 als midshipman in dienst bij de marine der Vereenigde Staten. Hij volbragt eerst eene reis met de fregat „Brandywine” naar de Middellandsche Zee en diende daarna op de schepen „Vincennes”, „Potomac” en „Falmouth” in den Atlantischen en Grooten Oceaan. Op één dezer togten vestigde hij zijne aandacht op onregelmatigheden in den barometerstand bij kaap Hoorn en deed daaromtrent waarnemingen, welke in 1831 in het: „American Journal of Arts and Sciences” opgenomen werden. Voorts leverde hij in 1835 een uitgebreid leerboek der zeevaartkunde, waarna hij zich benoemd zag tot sterrekundige bij eene Zuidzee-expeditie, welke echter toen niet tot stand kwam.
In 1839 plaatste hij in den „Southern Literary Messenger” een opstel over de scheepvaart in de zuidelijke wateren, waarin hij middelen aanwees om, gebruik makende van wind en stroom, de reizen aanmerkelijk te bekorten. Kort daarna brak hij een been en werd daardoor verlamd, zoodat hij de actieve dienst moest verlaten. De regéring benoemde hem tot directeur van het archief van zeekaarten te Washington, waarmede allengs een hydrographisch bureau en een nautisch observatorium verbonden werden; hier ontwikkelde hij eene ongemeene werkzaamheid. In 1845 begon hij de „Wind and currrent charts” in het licht te geven, gevolgd door de „Sailing directions”, waarin hij een nieuwen weg naar het zuiden voorstelde , die eerlang door alle zeevarende natiën werd ingeslagen. Voorts schreef hij waarnemingen over de passaatwinden in den Atlantischen Oceaan, over de grenzen van den stiltegordel in verschillende jaargetijden , over de vertakkingen, grenzen enz. van den Golfstroom en over merkwaardige stroomen in de Indische en Chinésche Zeeën en aan de noordwestkust van Amerika. De uitkomsten dezer nasporingen zijn opgenomen in zijn belangrijk boek: „Physical geography of the sea (1856 en later)”.
Van de „Sailing directions” is eene reeks van uitgaven in het licht verschenen, en zij werden aangevuld door de: „Nautical monographs”. Op zijn voorstel werd in 1853 te Brussel een zeevaartkundig congrès gehouden, om in zaken van nautischen aard — ook met betrekking tot de seinen — eenheid te verkrijgen. — Na het uitbarsten van den burgeroorlog in 1861 begaf hij zich uit pligtbesef als Virginiër naar het Zuiden, waar hij met het bestuur der kustverdediging werd belast. Ook deed hij eene reis naar Engeland, waar hij met groote onderscheiding ontvangen werd. Na het eindigen van den strijd was hij eenigen tijd in dienst van keizer Maximiliaan te Mexico, ten einde er het planten van cinchonaboomen te bevorderen, vertrok na den val des Keizers nogmaals naar Engeland, keerde echter weldra naar Amerika terug, en werd in 1871 president der universiteit van Alabama te Tuscaloosa en kort daarna hoogleeraar in de natuurkunde aan het Virginia Military Institute te Lexington, alwaar hij den 1sten Februarij 1873 overleed. Van de voornaamste Staten van Europa had hij medailles en eerbewijzen ontvangen.
