Een der kleine Antillische eilanden, telt op 18 geogr. mijl omstreeks 153000 duizend inwoners (1874), die, met uitzondering van 10000 Europeanen, 8000 Indianen en 12000 Chinézen, allen tot den Negerstam behooren. Dit eiland is na Guadeloupe de belangrijkste bezitting der Franschen in WestIndië. Het werd reeds in 1493 door de Spanjaarden ontdekt, maar niet in bezit genomen. Het bleef alzoo in handen der Caraïben, totdat er zich in 1655 ongeveer 150 Fransche kolonisten van St.
Christophe vestigden en de tenondergebragte inboorlingen noodzaakten om naar St. Domingo en St. Vincent te verhuizen. De Fransche regéring kocht het eiland in 1664 van de kolonisten voor 60000 livres. Het werd in 1762, 1794 en 1809 door de Engelschen veroverd, maar telkens aan Frankrijk teruggeven. Het heeft eene langwerpige en zeer hoekige gedaante; het is zeer bergachtig en gedeeltelijk met oorspronkelijke wouden bedekt De opstuwing van den bodem is er veroorzaakt door 6 thans uitgedoofde vulcanen. Voorts heeft men er een aantal kegelvormige en zacht-hellende bergen (pitons en mornes). Ook zijn er onderscheidene kapen, die veilige baaijen en havens vormen, vele riviertjes en eenige warme bronnen.
Het klimaat is er warm en veranderlijk, maar gezond, en de bodem zeer vruchtbaar. Men verbouwt er suikerriet, koffij, cacao, katoen, tabak en vele voedingsgewassen. De koffijcultuur is er aanmerkelijk af- en de suikerteelt toegenomen. Nu en dan wordt het eiland door geweldige orkanen en door aardbevingen geteisterd. Het is verdeeld in arrondissementen.
De hoofdstad Fort Royal, ook St. Louis genoemd, is de zetel van het bestuur, ligt aan eene baai aan de westkust en telt ongeveer 13000 inwoners. De gewigtigste koopstad echter is St. Pierre met eene goede reede, eene versterkte haven en 23000 inwoners.
