Ludolf (Hiob), een verdienstelijk beoefenaar der Oostersehe talen en de grondlegger van de studie der Aethiopisehe taal en letterkunde in Duitschland, werd geboren teErfurt den 15den Januarjj 1624, bezocht in 1639 de académie in zijne geboorteplaats en wijdde er zich eerst aan de Grieksche, toen aan de nieuwere en eindelijk aan de Oostersehe talen, tot wier verdere beoefening hp zich in 1645 naar Leiden begaf. Met den Engelschman Thys deed hjj eene reis door Frankrijk en Engeland en op last van Christina, koningin van Zweden, begaf hij zich in 1649 naar Rome. Hier kwam hp in betrekking met onderscheidene Abessiniërs en vooral met zekeren Gregorim, die hem onderwijs gaf in het Aethiopisch. Nadat hp voorts eene reis had volbragt door Zweden en Denemarken, aanvaardde hjj in 1652 een regéringsambt te Gotha en verkreeg er vervolgens als geheimraad grooten invloed.
Hier ontving hp een bezoek van Gregorius, die een half jaar bij hem vertoefde en hem behulpzaam was bp het bewerken van eene spraakkunst en een woordenboek der Aethiopisehe en Amharische talen. Hp overleed te Frankfort aan de Main den 8sten April 1704. Van zijne geschriften vermelden wij: „Historia Aethiopica (1681)”, — „Commentarius adhistoriam Aethiopicam (1691)”, — „Grammatica Amharicae linguae (1698)”, — „Lexicon Amharico-Latinum (1698)”, — „Lexicon Aethiopicum (1661)”, — en „Grammatica Aethiopica (24e druk 1702)”.
