Lorenzo-rivier (De) of St. Laurens-rivier, eene van de grootste stroomen onzer aarde, voert eene ontzettende massa water uit de 5 groote meren van Canada in noordoostelijke rigting naar den Atlantischen Oceaan en heeft, wanneer men de rivier van St. Louis, de grootste der in het Bovenmeer zich ontlastende rivieren, mede tot haar rekent en gemelde meren enkel als rivierverwijdingen aanmerkt, eene regtlijnige lengte van 250 en met hare kronkelingen eene lengte van 460 geogr. mijl, met een stroomgebied van 25000 (volgens anderen 62000) geogr. mijl, van welke omstreeks 5000 geogr. mijl met water bedekt zijn. De spiegels dier meren, alleen door de Caspische Zee in uitgebreidheid overtroffen, liggen terrasvormig boven elkander, namelijk het Bovenmeer 190, het Huron- en Michiganmeer 180, het Erie-meer 170 en het Ontariomeer 70 Ned. el boven de oppervlakte der zee.
De bedding van het Bovenmeer verheft zich 50 Ned. el boven, en die van het Ontario-meer ligt gemiddeld 160 Ned. el beneden de oppervlakte van den Atlantischen Oceaan. Met stroomversnellingen en watervallen storten de wateren van het eene meer zich in het andere uit, en tot die watervallen behoort de vermaarde Niagara, tusschen het Erie- en Ontario-meer gelegen. De eigenlijke Lorenzo-rivier, zich uitstrekkende van het Ontariomeer tot aan den Atlantischen Oceaan, is 152 geogr. mijl lang en over eene lengte van 75 geogr. mijl 2 geogr. mijl breed. Zij evenaart in diepte en breedte de Amazonen-rivier, en groote koopvaardijschepen bevaren haar over eene lengte van 80 geogr. mijl. Reeds bij het verlaten van het Ontario-meer is hare bedding zoo breed, dat zij er den naam van Meer der Duizend Eilanden draagt; zij telt er 1692, gedeeltelijk met hoog geboomte begroeid. Verder naar beneden bevinden zich wederom eilanden in de rivier, welke er de stroomversnellingen Long-Sault en Big-Pitch vormen, die de schepen met pijlsnelle vaart medeslepen. Beneden Cornwall en St. Regis, waar de rivier— tot dusver grensrivier tusschen de Vereenigde Staten en Canada — in laatstgenoemd gewest doordringt, breidt zij zich uit tot het St.
Francismeer, aan welks uiteinde eene reeks van stroomversnellingen de vaart voor groote schepen over een afstand van 4 of 5 uren gaans belemmeren, terwijl nog verder naar beneden de waterval van het meer St. Louis door het kanaal La Chine vermeden wordt. Kort daarna ontvangt de Lorenzo-rivier de Ottawa (151 geogr. mijl lang), met welke zij onderscheidene eilanden vormt. Op één van deze ligt de stad Montreal. Van deze af is de prachtige rivier bevaarbaar voor schepen van 600 ton. Tien mijlen verder naar beneden verbreedt zij zich tot het St. Petersmeer, waar men de werking bespeurt van ebbe en vloed.
Bij Quebec verdeelt zij zich voorts in 2 armen, waardoor het eiland Orleans ontstaat, en 20 geogr. mijl verder heeft men de weinig gevaarlijke stroomversnelling Richelieu. Vijf geogr. mijl verder wordt het water reeds brak, en nog 18 geogr. mijl verder — bij Kamouraska — geheel en al zout. Aan den mond der rivier heeft men ten zuiden kaap Rosier en ten noorden kaap Chat of Monts Pelés. Hier gaat zij, na omstreeks 60 zijrivieren te hebben opgenomen, met een mond ter breedte van 20 geogr. mijl in de Lorenzobaai over, de grootste onzer aarde, in het noorden en westen door het vasteland, in het oosten door Newfoundland en in het zuiden door het eiland Kaap Breton ingesloten. De baai heeft eene lengte van 110 en eene breedte van 50 geogr. mijl, talrijke eilanden, zooals Anticosti, Prins-Eduard- of St. John-eiland, de Magdalena-eilanden, de Phippigan-eilanden enz., en staat door 3 zeeëngten in verband met den Atlantischen Oceaan, namelijk door de straat van Belle Isle (tussehen Labrador en Newfoundland), — door de Zuidstraat (tusschen Newfoundland en kaap Breton), — en door de Canso-straat (tusschen kaap Breton en Nieuw-Schotland).
