Longkruid (Pnlmonaria L.) is de naam van een plantengeslacht, hetwelk tot de familie der Boragineën en tot de groep der Anchuseën behoort, wier vrucht uit 4 vrije, aan den voet platte nootjes bestaat. Het geslacht heeft een klokvormig-vijfkantigen kelk met een 5-tandigen zoom, en eene trechtervormige bloemkroon met een 5-lobbigen rand. De korte helmdraden zijn aan het midden der 2-lobbige helmknoppen vastgehecht. Het vruchtbeginsel is 4-lobbig en van onderen door een rand omgeven, en de draadvormige stijl draagt een 2-hoofdigen stempel.
De planten zijn broos, sappig, fijn behaard of met klieren bezet. Van de soorten noemen wij het gewoon longkruid (P. officinalis L.) met een schier waterpas groeijenden wortelstok met talrijke vezels, waarop zich één of meer kort behaarde stengels verheffen. De bladeren zijn gaafrandig en kort behaard, — de wortelbladeren langwerpig-spits, hartvormig, langgesteeld en van boven met lichte vlekken bedekt. De stengelbladeren zijn langwerpig-spits, en de bloemen bevinden zich in 2-deelige omhulsels, die bij het bloeijen zich zamenrollen. De bloemen zijn rood, in het blaauwe overgaande. Het groeit in geheel Europa, en men heeft te voren hare slijmbevattende bladeren in de geneeskunde gebruikt. Wij geven van deze plant eene afbeelding, namelijk in a het bloeijende gewas en in b een wortelstok met wortelbladeren op 2/5de der natuurlijke grootte, — in c en d doorgesnedene bloemen 2'/2 maal vergroot, en in e eene noot op 4-voudige grootte.
