Lodewijkslied of Ludwigslied is de naam van een merkwaardig oud-Hoogduitsch gedicht, behelzende de verheerlijking der zegepraal, welke de West-Frankische koning Lodewijk III, een zoon van Lodewijk de Stamelaar, bij Saucourt in Picardië den 3den Augustus 881 op de Noormannen behaalde. Het stuk is in den volkstoon gedicht, maar voorzeker door een geestelijke — volgens sommigen door den geleerden Hucbald te St. Amand — vervaardigd, en werd het eerst in 1696 uitgegeven door Schilter naar een gebrekkig afschrift van het handschrift. Men waande, dat dit laatste verloren was, totdat Hoffmann von Fallersleben het terugvond te Valenciennes.
Hij plaatste een naauwkeurig afschrift daarvan in de door hem en Willems uitgegeven: „Elnonensia (1837)”. Daaruit blijkt, dat het uit coupletten van 4 en 5 regels bestaat. Men vindt het „Lodewijkslied” in een groot aantal Duitsche chrestomathieën.
