Otto Heinrich, graaf von Löben, een Duitsch schrijver, bekend onder den naam van Isidor Orientalis, werd geboren te Dresden den 18den Augustus 1786 en wijdde zich reeds vroeg aan de dichtkunst. In 1807 toog hij naar Heidelberg en bragt er vele jaren door in den kring van vertrouwde vrienden. Voorts vertoefde hij bij afwisseling te Weenen, te Berlijn en op het buitenverblijf van zijn vriend Fouqué te Nennhausen, trad in 1813 als luitenant in dienst bij de Saksische vrijwilligers, vestigde zich na den vrede te Dresden, en overleed aldaar den 3den April 1825.
Hij behoorde tot de Romantische school, en van zijne werken vermelden wij: „Gedichte (1810)”, — „Lotosblätter (1817, 2 dln)”, — „Rosengarten (1818, 2 dln)”, — „Ritterehre und Minnedienst (1819)”, — „Die Irrsale Klotars und der gräfin Sigismunde (1821)”, — „Erzählungen (1822, 2 dln)”, — en „Der Pilger und die Pfalzgräfin, ein Ritterlied (1825)”. Hij onderscheidt zich door keurige taal, een vloeijenden versbouw en een aangenamen verhaaltrant.
