Leuciet, ook amphigène genaamd, is eene delfstof uit de orde der watervrije kiezelzure verbindingen en kristalliseert in het regelmatig stelsel, in den vorm van den leucitoëder, bestaande uit 24 gelijke vlakken, alle trapezia. Deze kristallen zijn vaak bolvormig, onvolkomen splijtbaar en schelpachtig op de breuk. Hunne hardheid komt met die van veldspaat overeen, en hun soortelijk gewigt is — 2,5 tot 3,4. Deze delfstof is aschgraauw tot grijsachtig wit, ook wel eens geelachtig en roodachtig wit met een witten streek, glasglanzig, halfdoorzigtig tot doorschijnend aan de kanten.
Het bestaat uit 56% kiezelaarde, 23% aluinaarde en 21% kali. Alleen is het onsmeltbaar, maar met phosphorzout smelt het tot een glas, waarin de kiezelaarde onopgelost blijft. Men vindt het bij Napels, in de omstreken van Rome en ook elders in Italië, alsmede in Duitschland.
