Lectius

betekenis & definitie

Lectius (Jacobus), een verdienstelijk regtsleerde, dichter en staatsman, was in 1589 lid van den Raad te Genève en door dezen afgevaardigd naar Elizabeth, koningin van Engeland , om hulp te vragen voor de verdrukte Protestanten. Voorts rigtte hij een dergelijk verzoek tot de Algemeene Staten in de Nederlanden, terwijl hij betrekkingen aanknoopte en briefwisseling onderhield met Justus Lipsius, Adriaan van Blyenburgh, van der Myle enz. Behalve eene vertaling van: „Poetae Graeci veteres, carminis heroici scriptores qui exstant omnes (1606)” leverde hij: „De judiciis publicis (opgedragen aan van der Myle, 1597)”, — „Ad Modestinum de poenis lib. I (1592)”, — „De vita et scriptis Domitii Ulpiani orationes duae”, — „Vita Papiniani (1591)”, — „Orationes (1615)”, — „Poematum liber I (1595)”, — „Poëmata varia (1615)”,— „Aurelii Symnachi Epistolarum libri X (1587 en later)”, — en „Praescriptionum Theologicarum libri II (1607)”.