Lech (Licus), eene zijrivier der Donau en op haren regter oever gelegen, ontspringt op den Vorarlberg in het Formaninmeer ter hoogte van 1800 Ned. el boven de oppervlakte der zee en in de nabijheid van den Rothen Wand, die zich ter hoogte van 2800 Ned. el verheft. Eerst kronkelt zij over een afstand van 11 1/2 geogr. mijl in noordoostelijke rigting tot aan Reute door een naauw en somber lengtedal der Kalk-AIpen en omsluit er vele kiezel-eilanden en zandbanken. Daarna wendt zij zich noordwaarts , stroomt van Reute tot Füssen, waar zich onderscheidene meren bevinden, door 5 dammen van kalksteen, tot de Algauer Alpen behoorende, en vormt bij Füssen een waterval en eene merkwaardige stoomversnelling. Reeds boven Füssen komt de Lech uit Tyrol op het gebied van Beijeren, waar zij in noordelijke rigting de grenzen vormt tusschen Begeren en Zwaben, en wél van Lechbruck tot Schongau, waar z{j 300 Ned. el breed en voor kleine schepen bevaarbaar is, waarna zij van Landsberg langs Augsburg, Lechhausen en Rain door eene vlakte haren loop voortzet en vele eilanden vormt.
Nabij den eenzamen bouwval van een burgt, Lechsend genaamd en tegenover Lechsgemund en Marxheim gelegen, stort zij zich uit ter hoogte van 400 Ned. el, na een loop van 38 geogr. mijl. Zij heeft een stroomgebied van 120 □ geogr. mijl, tusschen dat van de Iller en Isar gelegen. Hare voornaamste zijrivieren zijn de Vils en de Wartach, welke zich beide op haren linker oever met haar vereenigen, laatstgenoemde bij Augsburg. De Lech behoudt ook in de vlakte het karakter van een bergstroom wegens haar sterk verval van water en haren afwisselenden waterstand, zoodat zij grooter diensten bewijst aan de nijverheid dan aan de scheepvaart. Menige strijd is aan haar oever gestreden, en vooral het Lechveld, eene vlakte die zich tusschen de Lech en de Wartach over een afstand van 10 uren gaans uitstrekt, is merkwaardig door de overwinning van keizer Otto I op de Hongaren (10 October 955).
