Koraal (Het) werd wegens de harde, kalkachtige stof, waaruit het bestaat, voorheen tot het rijk der delfstoffen gebragt en met den naam van lithophyta (steenplanten) bestempeld, doch in den aanvang der voorgaande eeuw, toen Trembley de zoetwaterpolypen ontdekte, bleek het uit de waarnemingen van Peyssonel en de Jussiea, dat het koraal tot het dierenrijk behoort. Het-is een polypenstok of een gemeenschappelijk ligchaam van vele dieren en bezit een zelfstandig leven, terwijl aan de oppervlakte nieuwe individuen worden voortgebragt om de weggestorvene te vervangen. Levend koraal ontmoet men alleen in de zeeën der heete en gematigde luchtstreek, terwijl buiten het water het dier sterft, waarna enkel de kalkachtige stok overblijft.
Men heeft talrijke soorten van koraal; de meest bekende en kostbaarste soort is het bloedkoraal (Corallium rubrum, Isis nobilis, zie bijgaande figuur), dat zwaar, digt en glad is en eene bloedroode kleur heeft. Men vindt het in de Middellandsche Zee, vooral aan de Afrikaansche kust. Zoolang de dieren leven, zijn de uiteinden der vertakkingen zacht, en eerst later worden zij hard.
De koraalvisschenj heeft vooral plaats tusschen Algiers en Tunis, voorts bij Corsica, in de Golf van Napels, bij Sicilië, Sardinië en Catalonië. Men houdt zich daarmede bezig gedurende de warmste zomermaanden en men bezigt daartoe een kruis van 2 stukken hout, elk ter lengte van een paar Ned. el, waaraan een net of zak is vastgehecht. Een en ander, met steenen bezwaard, wordt met sterke touwen op den bodem der zee neêrgelaten en door het varende schip voortgesleept, zoodat de afgebrokene koraaltakken zich in den zak verzamelen. Het bloedkoraal wordt hoofdzakelijk naar Indië en China verzonden en aldaar tot velerlei sieraden verwerkt.
