Jerichau (Jens Adolf), een uitstekend beeldhouwer, geboren den 17den April 1816 te Assens op Funen, kwam op zijn 14de jaar in de leer bij een schilder te Odensee, doch nam een paar jaren later de wijk naar Kopenhagen, waar hij aan de académie zich op de beeldhouwkunst toelegde en in 1837 zijne eerstelingen op de tentoonstelling bragt. Ondersteund door eene dame, begaf hij zich in 1838 naar Rome, waar hij korten tijd het onderwijs genoot van Thorwaldsen. Zijn eerste werk, dat men belangrijk kan noemen, was een reliëf, bestemd voor eene fries in het Koninklijk slot te Christiansburg bij Kopenhagen en stelde de „Bruiloft van Alexander en Roxane” voor. In 1846 voltooide hij de kolossale groep „Hercules en Hébe”, en voor den senator Abendroth te Hamburg beitelde hij in marmer eene prachtige „Penelopé”.
Toen men opmerkte, dat hij zich steeds bij antieke stukken bepaalde, wijdde hij zijne krachten aan eene groep, verbeeldende „Een jager, die door een panther wordt aangevallen”, welke uitstekend gelukte. Naar aanleiding eener prijsuitloving van de gemalin van prins Albert van Pruisen vervaardigde hij een „Standbeeld van Christus”, en nadat hij in 1847 met zijne echtgenoote Rome bezocht had, leverde hij „Adam en Eva na hun val”, waarna hij lid werd van de Académie te Kopenhagen. In 1849 keerde hij derwaarts terug en werd er eerst hoogleeraar aan de Académie, later directeur van deze. Voorts vervaardigde hij: „De engelen des doods en der opstanding”, —„Eene onder bloemen sluimerende schovenbindster”, — „Een paar slaven in ketens”, — een groot standbeeld van „David”, — „Een meisje met duiven”,— „Een meisje met jonge katten”, enz., benevens een groot aantal borstbeelden. — Zijne gemalin, Elisabeth Baumann, bekend als schilderes, werd geboren te Warschau den 21sten November 1819 en ontving hare opleiding te Düsseldorf. Zij leverde tafereelen uit het Poolsche volksleven en ging in 1845 naar Rome, waar zij het Italiaansche volksleven bestudeerde. Hare stukken zijn zeer fraai, en hare figuren doorgaans levensgroot.
