Ilgen (Karl David), een verdienstelijk opvoedkundige, geboren den 26sten Februarij 1763 te Burgholzhausen in de hedendaagsche provincie Saksen, wijdde zich te Leipzig aan de studie der theologie en philologie en verwierf op het gebied der oude, inzonderheid der Oostersche talen weldra een goeden naam, zoodat hem in 1790 het rectoraat aan de stadsschool te Naumburg en in 1794 het gewoon hoogleeraarsambt in de Oostersche talen aan de universiteit te Jena opgedragen werd. In 1802 vertrok hij als rector naar de rijksschool te Pforta. Hier trad hij op als een krachtig hervormer der verslapte schooltucht en bragt in dit opzigt veel goeds tot stand.
In 1830 nam hij zijn ontslag, begaf zich het volgende jaar naar Berlijn, werd blind en overleed den 17den September 1834. Van zijne geschriften noemen wij: „Hymni Homerici (1796)”, — en „Scholia sive carmina convivalia Graecorum (1798)”, — voorts „Natura atque virtutes Jobi (1789)”, — „Urkunden des ersten Buchs Mosis in ihrer Urgestalt (1798)”, en „Opuscula varia philologica (1797, 2 dln)”.
