Hyrtl (Joseph), een uitstekend ontleedkundige, geboren den 7den December 1811 te Eisenstadt in Hongarije, studeerde te Weenen en legde zich vooral toe op de anatomie. Reeds als student gaf hij blijken van groote gaven, en hij werd er in 1833 benoemd tot prosector aan de universiteit. Gedurende 4 jaren bekleedde hij die betrekking en verrijkte het muséum met belangrijke praeparaten.
Nadat hij inmiddels in 1835 gepromoveerd was, ontving hij in 1837 eene aanstelling tot hoogleeraar in de ontleedkunde te Praag, waarna hij in 1845 als zoodanig naar Weenen terugkeerde en 2 jaar later lid werd van de Keizerlijke Académie van Wetenschappen. Veel merkwaardigs heeft hij geleverd met betrekking tot de ontleedkunde van het oor, tot de leer der vaten en tot de vergelijkende anatomie, inzonderheid der visschen. Behalve een aantal verhandelingen in verschillende tijdschriften, schreef hij: „Vergleichende anatomische Untersuchungen über das Gehörorgan des Menschen und der Säugethiere (1845)”, — „Lepidosiren paradoxa (1845)”, — „Beiträge zur vergleichenden Angiologie (1850)”, — „Beiträge zur Morphologie der Urogenitalorgane der Fische (1850)”, — „Das uropoëtische System der Knochenfische (1854)”, — „Lehrbuch der Anatomie des Menschen (1847; 9de druk 1865)”, — „Handbuch der topogragraphischen Anatomie (1847; 5de druk 1865)”,— „Handbuch der praktischen Zergliederungskunst (1860)”, — en „Cryptobranchus Japonicus (1865)”. Het muséum voor vergelijkende ontleedkunde te Weenen, door Hyril gesticht en beschreven, is wegens de door hem geleverde praeparaten wereldberoemd.
