Hexameter is de naam van een vers, door de Grieken uitgevonden en ook door de Latijnen gebruikt. Het bestaat uit 6 voeten. Van deze is de laatste doorgaans een spondaeus (—) en de voorlaatste een dactylus (->->v), terwijl de overige 4 naar het believen des dichters of liever naar den aard van het onderwerp spondaei of dactyli kunnen zijn.
Homerus en Hesiodus hebben zich van deze versmaat bediend, en bij de Romeinen vooral Virgilius. In de middeneeuwen schreef men hexameters, die in het midden en op het einde rijmden en den naam droegen van Leoninische verzen. In Duitschland hebben vooral Klopstock en Voss van den hexameter gebruik gemaakt, — in Noord-Nederland inzonderheid Meerman, van de Kasteéle, Rau en Vosmaer, en in Zuid-Nederland Dautzenberg, van Beers en de Cort.
