Heusinger (Karl Friedrich), een verdienstelijk Duitsch geneeskundige, geboren den 28sten Februarij 1792 te Farnroda bij Eisenach, bezocht hier ter plaatse het gymnasium, studeerde te Jena en werd in 1812 doctor in de geneeskunde. Hij zette nu zijne studiën nog voort te Göttingen en werd in 1813 officier van gezondheid in Pruissische dienst. Na den Vrede van Parijs keerde hij naar Göttingen terug, maar bij de wederkomst van Napoleon ging hij nogmaals naar Parijs, toefde geruimen tijd te Thionville en was tot 1819 geplaatst bij het achterblijvend militair hospitaal te Sédan.
Toen hij vervolgens Göttingen weder bezocht, werd hij er assistent in een ziekenhuis, en zag zich in 1821 benoemd tot buitengewoon hoogleeraar te Jena. Van hier ging hij als gewoon hoogieeraar in 1824 naar Würzburg en in 1829 naar Marburg. Behalve zeer vele opstellen in tijdschriften schreef hij: „Ueber den Bau und die Verrichtungen der Milz (1817)”, — „Ueber die Entzöndung und Vergröszerung der Milz (1820; vervolg in 1823)”, — „System der Histologie (1822)”, — „Grundrisz der physischen und psychischen Anthropologie (1829)", — „Grundrisz der Encyklopadie und Methodologie der Naturund Heilkunde (1839)”, — „Recherches de pathologie comparée (1844— 1853, 3 dln)”, — „Die Milzbrandkrankheiten der Thiere und der Menschen (1850)”, — en „Die sogenannte Geophagie oder Malaria-chlorose (1857)”.
