Hesekiel (George), een Duitsch romanschrijver, geboren te Halle den 12den Augustus 1819, studeerde aldaar en te Jena in de godgeleerdheid, doch wijdde zich weldra uitsluitend aan de beoefening der letteren. Tot zijne eerste geschriften behooren: Der Saga Saai (1839)”, een episch gedicht, — „Novellen (1840)”, — „Licht und Schatten aus einem Dichterleben (1841)”, — en „Gedichte eines Royalisten (1841)”, doch zij maakten geen grooten opgang. Eene gezette beoefening der wijsbegeerte gaf aanleiding tot het schrijven van zijn „Winternachtstraum (1842)” en van het episch gedicht „Der Kampf der Kirche (1843)”. Later streed hij tegen orthodoxie en piétismus in de romans „Berlin und Rom (1856)”, — „Die Tochter des Frömmlers (1846)”, — en „Faust und Don Juan (1847)”, en verkreeg daardoor een goeden naam.
In 1848 vertrok hij naar Zeitz, om er de redactie van het conservatieve blad „Der patriotische Hausfreund” op zich te nemen, en belastte zich in 1849 met de uitgave van de „Neue preuszische Zeitung”. In 1855 echter werd hij mede de stichter van het sociaal-staatkundig dagblad „Der Berliner Revue”, en plaatste daarin eene reeks van romans. Een van zijne nieuwste voortbrengselen is „Der Buchführer von Letngo (1874)”.
