Herulers, ook wel Erulers en Aerulers geheeten, is de naam van een krijgshaftigen Germaanschen stam, die zeer lang aan het Heidendom bleef vasthouden. Aanvankelijk woonden zij welligt onder den naam van Suardonen aan de kust der Oostzee, doch later vinden wij hen op verschillende plaatsen. Eerst worden zij vermeld als bewoners der gewesten nabij de Zwarte Zee en als medgezellen der Gothen bij de zeetogten van deze in de 2de helft der 3de eeuw, — voorts in de 4de eeuw als onderworpen aan Ermanrich, koning der Gothen, — dan als volgelingen van Attila, — en na den dood van dezen als bondgenooten der Gepiden bij het vernietigen van de heerschappij der Hunnen. Ook bevonden zich Herulers bij de volkeren, die tegen het einde der 3de eeuw door keizer Mammianus in Gallië werden overwonnen.
Wijders ontmoet men hen in het begin der 5de eeuw als medgezellen der Saksers bij hunne rooftogten langs de kust van Gallië, — en 700 Herulers op 7 schepen bezochten in den loop dier eeuw de kusten van Galicië en Cantabrië. Ook onder de benden, met welke Odoacer in 476 een einde maakte aan het Westersch-Romeinsche rijk, bevonden zich Herulers, — ja hijzelf wordt een Heruler en koning der Herulers genoemd. Tegen het einde der 5de eeuw voerden zij heerschappij aan den middenloop van de Donau en woonden zij aan de Theisz. Men verhaalt, dat zij in hunnen overmoed hun koning Rudolf gedwongen hebben om de Longobarden te overvallen. Zij werden echter door deze overwonnen, en nu maakte keizer Anastasius (512) zich meester van een gedeelte van hun land ten zuiden van de Donau, terwijl de bewoners van het andere het besluit namen, om naar Skandinavië te trekken. Van de ingezetenen van eerstgenoemd gedeelte voegden velen zich bij de Gepiden. De Herulers, die binnen de grenzen bleven van het Byzantijnsche rijk, bewezen aan Justinianus in de oorlogen tegen de Perzen, Wandalen en Oost-Gothen belangrijke diensten. Toen laatstgemelden door Narses overwonnen waren, verdween de naam der Herulers uit de geschiedenis.
