Heracliden noemt men de zonen en verdere nakomelingen van Héraclés (Hérculés), vooral hen, die volgens de sage met hulp der Doriërs hun regt op den Peloponnesus deden gelden, en in de gewesten, door de Doriërs veroverd (Argos, Laconië en Messenië), als Koningen heerschten. Ongeveer 80 jaar na de verwoesting van Troje drongen zij in Aetolië, en volgens den raad van het Delphisch orakel, om een drie-oogigen veldheer te kiezen, erkenden zij Oxylos, den zoon van Andraemon, die, op een één-oogig muildier gezeten, wegens een moord de vlugt nam naar Aetolië, tot hun aanvoerder. Onder de leiding van dezen trokken zij van de zeezijde in den Peloponnesus, overwonnen in een bloedigen veldslag Tisamenus, den zoon van Orestes, veroverden nagenoeg het geheele schiereiland, en verdeelden het onder hunne aanvoerders.
Argos viel nu aan Temenus, — Lacedaemonië aan de tweelingsbroeders Procles en Eurysthenes, — Messenië aan Cresphontes, — en Elis aan Oxylus ten deel. Zóó luidt althans het verhaal.
